"Yoksa, yikim, insanlarin ve inanclarin farkina varmadan degismesi anlamina mi geliyordu? Butun Istanbullular bir sabah sicak yataklarindan baska birer birey olarak kalktiklarini duslerdik; elbiselerini nasil giyeceklerini bilemiyorlar, minarelerinin neye yaradigini hatirlamiyorlardi. Belki de yikim, otekilerin ustunlugunu gorerek onlara benzemeye calismak demekti; o zaman bana Venedik'yeki hayatimdan bir parca anlattirir, sonra, buradaki tanidiklardan bazilarinin baslarinda sapkalar, ayaklarinda pantolonlarla benim anilarimi yeniden yasadiklarini duslerdik."
Beyaz Kale, Orhan Pamuk
No comments:
Post a Comment