"Cok zaman once, henuz gencken ve anilarim tazeyken, onun hakkinda yazmayi bir kac kez denedim. Ama tek bir satir bile yazamadim. Biliyordum, ilk satiri yazabilsem gerisi kendiliginden gelecekti, ama basaramiyordum bu ilk satiri yazmayi. Her sey fazlasiyla belirgindi, acikti ve nereden baslayacagimi bilmiyordum. Nasil bir harita, asiri ayrintili oldugunda pek ise yaramazsa, oyleydi iste. Ama simdi biliyorum ki, ancak ve ancak eksik kalmis dusunceler ve anilar, yazinin mukemmel olmayan teknesine dolusabilir. Naoko'yla ilgili anilarim her gecen gun biraz daha silindikce, onu gitgide daha iyi anliyorum. Simdi artik neden benden onu unutmami istedigini biliyorum. Kuskusuz bunu Naoko da biliyordu. Onun bende kalan anisinin er yada gec silinecegini. Iste tam da bu yuzden onu unutmamam icin yalvarmis ve onun var oldugunu hep hatirlamami istemisti."
H. Murakimi, Norwegian woods
No comments:
Post a Comment