9 Limonlar

Bonzai saksısı dar geldi tabi :)

Dede ve Torun

Öğretmenler gününde babam ve yeğenim Batu :)

Dört

Dört oldu :)

Anladım

”Sana ihtiyacım var, gel! ” diyebilmekmiş güçlü olmak,

Sana ”git” dediğimde anladım..

Biri sana ”git” dediğinde, ”kalmak istiyorum” diyebilmekmiş sevmek,

Git dediklerinde gittiğimde anladım..

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş, her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,

Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım..

Özür dilemek değil, ”affet beni” diye haykırmak istemekmiş pişman

olmak, Gerçekten pişman olduğumda anladım..

CAN YÜCEL

Limon

Daha önceden aldığım bonsaim ölünce yerine belki çıkar diye evdeki limonlardan birini kesip çekirdeklerini saksıya ekmiştim. Şöyle 1-2 hafta suladım. Hiç bir şey olmadı. 3-4 hafta sonra hiç ummazken -ki sulamayı unutuyordum artık tutmadı bunlar diye- iki tane filiz gördüm. :)

Çanakkale

Hilal ve Burak'ın düğünü için beş arkadaş -iki araba- İstanbul'dan yola çıktık. Çanakkale'ye gitmek için Avrupa yakasını kullanmak gayet uygun. Yollar da gayet güzel. Tekirdağ'dan sonraki yollar hız yapmaya -kaza yapmaya- çok açık o yüzden sık sık polis kontrolü yapılıyor. Bazen dümdüz gidiyor yol. Hani anliyorum dumduz bos yolda hız yapmamak ayri bir sabir. Ama arkadas "sen diresiyonu tut, ben GPS'e bakacagim" da denmez ki! :) Ben yan koltuktayim bu arada. Caglar da direksiyonda! Bir terslik yok mu bu iste? :)

Diger araba Gelibolu üzerinden feribota binerken, biz de Çağlar ile Kilitbahir'deki feribotu kullandık. Kilitbahir'den Anadolu yakasına geçmek için Eceabat'a kadar gitmek gerekiyor fakat Kilitbahir'deki feribot da sık ve karşıya geçmek sadece 10-15 dakika sürüyor. Toplam yolculuk 4-5 saat sürdü.

Çanakkale'ye vardığımız da Çağlar'la ikimizin karnı iyicene acıkmıştı. Erkek tarafı bir güzel yemek hazırlarmış gelen misafirler için. Çorba, tavuklu pilav, haşlama et, yoğurtlu kabak ve helva. Gayet güzeldi ve bir güzel yedik. Sonra kalacağımız otele geçtik.

Çanakkale Anadolu Otelcilik ve Turizm Meslek Lisesi - Uygulama Oteli'nde rezervasyon yaptırılmış bizim için. Daha önce hiç uygulama otelinde kalmamıştım. Hatta uygulama otelini ne bilmiyordum :) Öğrenciler otelde çalışıyorlar. Fiyat ve temizlik olarak fena değildi. Geceliği 27.5 liraya kaldık. Ama kahvaltısı güzel değildi.

Çanakkale merkezinde sahil kenarında çay bahçeleri var. Aslında her yerde olmayacak türde olduğu düşünüyorum çünkü masaların bazısında bira var bazısında insanlar çay içiyor. Genelde ikisi aynı anda satan yer bulmak çok kolay olmuyor.

Akşam olunca merkezdeki Anafartalar Oteli'nde düğüne gittik. Bol bol oynadık, gobekleri attik ve çok da eğlendik desek gayet yerinde olur. Gerçi çorba parası diyen çok oldu Burak'a :)

Ertesi sabah, öğrendiğimiz üzere Çanakkale'nin peynir helvasını en iyi yapan yeri olan meşhur Kadir Usta'dan peynir tatlısı aldık. Daha sıcak sıcak çıkmıştı (10 gibi). Dönüş yolunda da Çağlar'ın "yiyebileceğin en iyi köftelerden biri yiyeceksin şimdi" diyip, Tekirdağ'da Özcanlar'a uğradık. Oh mis gibi.

Mutluluklar Burak ve Hilal'e...

Gün

Bugün güzel bir gündü.

Annemin yanaklarından öptüğüm gündü bugün. Doyasıya kucakladığım gün hem de. Aşık olduğu günü ve nasıl sigaraya başladığını anlattı. Bol bol konuştuk. Ben anlattım o anlattı bugün.

Hem sonra babamın gençliğinden anılar anlattığı gün de bugündü. Ağaçlardan bahsettiği, ağaçların gölgelerin unutulmadığını söylediği, artık içmediği şarabı, küçükken okulda yakaladığı kargayı anlattığı gündü. Sonra bir kitap okumuş babam, anlattı bir güzel bana.

Ayrıca ablam ile birlikte uzun zamandan sonra bugün baş başa yemek yedik. Ablamı salata yemeğe ikna ettiğim hem de az zamanda çok konuştuğumuz gündü. O elbiseleri denerken ona bu daha güzel veya bu senin seçimin dediğim gün de bugündü.

Ediz abiyle karşılıklı bira içerken oturup film seyrettik ama sonunda da pek beğenmedik ikimizde bugün.

Batu ah, ne şanslıyım ben! İşte Batu'ya zıplamayı göstermeye çalıştığım gün bugündür. Birlikte zıplarken onun her seferinde popo üstü oturup, tekrar gülüp tekrar benimle birlikte zıplamaya çalıştığı gün işte. Oyuncaklarından bir tanesini parmağımın ucumda dengede tutmaya çalıştığımda bana oturduğu yerden kahkahalarla güldüğü ve birlikte çikolata yediğimiz gün de bugündü. Unutamam o kahkahayı hiç...

Bugün güzel bir gündü.

Uzaklığım ve Uzaklığınız

sana kızmak ama bağıramamaktır her fotoğraf.

ellerimin titremesidir resmindeki her siyah çizgi.
iyi ile kötü arasında bocalamak, çırpınmak içimde;

haykırmaktır sana kükrercesine

gece karanlığı, gündüz gölgeleri

ya da

şarkılar söylemektir, anlatmaktır sana sessizce

gece yıldızı, gündüz güneşi.

Küçük Kız

Yelken

Geçit

Balonlar

Haydarpaşa

Gaziantep icin tren bileti aradim. Bulamadim.

Bu fotograflarin ardindan 2-3 yil sonra, Haydarpasa'nin artik yavastan tarih olmus olacagini gormek dusundurucu.

Neyin "son defa" oldugunu asla bilemiyoruz.

http://gundem.milliyet.com.tr/haydarpasa-dan-son-tren-kalkiyor/gundem/gundemyazardetay/28.01.2012/1494830/default.htm

07.02.2012
----------

Umut

Bu fotografı bir amaç üzerine çekmiştim. Amacım uzaklardaki bir arkadaşım için bir an yakalayıp ardından ona kartpostal gibi yollamaktı. Çok fazla vaktim yoktu ve güneş batıyordu. Sonra derenin kenarında balık tutanları gördüm. Bekliyorlardı. İşte o yüzden bu fotografın ismi "umut". Sanırım uzaktaki birine göndermek için anlamlıydı.

"Söz sessizlikte, ışık karanlıkta, yaşam ölürken; bomboş gökyüzünde uçarken parlar atmaca"

Yaşamaya Dair

1

yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
bir sincap gibi mesela,
yani, yaşamanın dışında ve ötesinde hiçbir şey beklemeden,
yani bütün işin gücün yaşamak olacak.

yaşamayı ciddiye alacaksın,
yani o derecede, öylesine ki,
mesela, kolların bağlı arkadan, sırtın duvarda,
yahut kocaman gözlüklerin,
beyaz gömleğinle bir laboratuvarda
insanlar için ölebileceksin,
hem de yüzünü bile görmediğin insanlar için,
hem de hiç kimse seni buna zorlamamışken,
hem de en güzel en gerçek şeyin
yaşamak olduğunu bildiğin halde.

yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil,
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak yanı ağır bastığından.

1947

2

diyelim ki, ağır ameliyatlık hastayız,
yani, beyaz masadan,
bir daha kalkmamak ihtimali de var.
duymamak mümkün değilse de biraz erken gitmenin kederini
biz yine de güleceğiz anlatılan bektaşi fıkrasına,
hava yağmurlu mu, diye bakacağız pencereden,
yahut da sabırsızlıkla bekleyeceğiz
en son ajans haberlerini.

diyelim ki, dövüşülmeye değer bir şeyler için,
diyelim ki, cephedeyiz.
daha orda ilk hücumda, daha o gün
yüzükoyun kapaklanıp ölmek de mümkün.
tuhaf bir hınçla bileceğiz bunu,
fakat yine de çıldırasıya merak edeceğiz
belki yıllarca sürecek olan savaşın sonunu.

diyelim ki hapisteyiz,
yaşımız da elliye yakın,
daha da on sekiz sene olsun açılmasına demir kapının.
yine de dışarıyla birlikte yaşayacağız,
insanları, hayvanları, kavgası ve rüzgarıyla
yani, duvarın ardındaki dışarıyla.

yani, nasıl ve nerede olursak olalım
hiç ölünmeyecekmiş gibi yaşanacak...

1948

3

bu dünya soğuyacak,
yıldızların arasında bir yıldız,
hem de en ufacıklarından,
mavi kadifede bir yaldız zerresi yani,
yani bu koskocaman dünyamız.

bu dünya soğuyacak günün birinde,
hatta bir buz yığını
yahut ölü bir bulut gibi de değil,
boş bir ceviz gibi yuvarlanacak
zifiri karanlıkta uçsuz bucaksız.

şimdiden çekilecek acısı bunun,
duyulacak mahzunluğu şimdiden.
böylesine sevilecek bu dünya
"yaşadım" diyebilmen için...

NAZIM HİKMET

Çocuk

Merak

Üç Sandal

Bağlanmayacaksın

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.

“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni, senin o’nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini…
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
“O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden,
Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın.
Ucundan tutarak…

CAN YÜCEL

Bir arkadaşım mail atmış. Daha önce okumamıştım.

Sevda

Sevdayım tepeden tırnağa,

sevda: görmek, düşünmek, anlamak,

sevda: doğan cocuk, yürüyen aydınlık,

sevda: salıncak kurma yıldızlara,

sevda: dökmek çeliği kanter içinde,

Emekçiyim,

Sevdayım tepeden tırnağa...

NAZIM HİKMET

Ortaköy'de Bir Gece

Ortaköy'e gittim bugün.

Orada, once birbiri etrafında dönen iki ateş vardı.

Dönüyorlar, parlıyorlardı.

Sonra, öyle hızlı dönmeye başladılar ki

bir çember vardı artık.

Dokunuyorladı birbirine.

Görüyordum.

Yanıyorlardı harlı harlı.

Duyuyordum.

Güzellerdi.

Evet güzellerdi.

Bir kız geçti önümden elinde eski bir şapka ile.

Baktı bana öylesine,

Sadece teşekkür edebildim.

Utanmıştım sanki bütün bunları izlediğim için.

Ne diye teşekkür ettiğimi bilemedim.

Sonra ansızın ateşlerden biri yere düştü.

O görkemli dönüşün rüzgarı onu alıp götürmüştü.

Sadece duman kalmıştı yerinde.

Tek bir ateş vardı artık.

Ateşçinin, sopayi döndurmekten vazgectigini gördüm.

Sopanın bir ucunda hızla dağılan dumanı gordum.

Diger ucunda ilk defa bir ateşin korktuğunu gördüm.

Ateşçi dudaklarını tek kalan ateş'e yaklaştırdı,

Üfledi.

Basitti.

Sadece üfledi.

Seyircilerin alkışlamak için ellerini kaldırdigi gordum.

Urperen, usuyen, ve ardindan titreyerek sönen bir ateşi gördüm.

Gösteri bitmişti.

Ateşçi selamını verdi.

Seyirciler alkışladı.

Ateşçi sopasını yere bıraktı.

Seyirciler dağıldı.

Şapkalı kız yanına gitti ateşcinin.

Ateşci sıcak bir öpücük verdi şapkalı kıza.

Mutlu görünüyorlardı.

Ateşçi sarıldı şapkalı kıza.

Şapkalı kız gülümsüyordu ona.

Cebimden bulduğum bozuk paraları elimde tutuyordum.

Ettiğim teşekkürden utanıyordum.

Toplanmaya başladılar.

Ateşci sopasını aldı. Şapkalı kız ile yola koyuldular.

Kalabalığa karıştıklarını gördüm.

Kalktım yerimden.

Bakındım. Gitmişlerdi.

Bugün,

Birbine dokunabilen ateşleri gördüm.

Birbirine aslinda hiç değmeyen, değemeyen ateşleri gördüm.

Sönen bir ateş, korkan bir ateş ve seven iki insan gördüm.

Merhaba

ilk yazi :)